İSTANBUL (İGFA) – Tik bozukluğu, çoklukla erken yaşlarda başlamaktadır. Sıklıkla 3-4 yaşından sonra görülmektedir. En sık görüldüğü yaşlar ise, 6-7 yaş ve 11-13 yaşları ortasıdır.
Bu durum, kimi çocuklarda süreksiz olabilirken, başkalarında uzun sürer.
Tikler, çeşitli hallerde ortaya çıkar. Motor tikler, istemsiz beden hareketlerini içerir (örneğin, göz kırpma, baş hareketleri, omuz silkme gibi). Vokal tikler ise istemsiz sesleri içerebilir (örneğin, öksürme, boğaz temizleme, tekrarlayıcı sözler söyleme gibi). Birtakım çocuklarda, hem motor hem de vokal tikler bir ortada olur. Tik bozukluğunun kesin nedeni bilinmemekle birlikte, genetik, çevresel, nörolojik ve ruhsal faktörlerin bir kombinasyonunun rol oynayabileceği düşünülmektedir. Gerilim, anksiyete ve yorgunluk üzere durumlar tikleri kötüleştirebilir yahut arttırır.
Bir araştırma, “Tourette Sendromu ve Tik Bozukluğu” isimli bir mecmua makalesinde yayınlandı.
Araştırma, bir küme hastayı yahut denek kümesini inceler, genetik tahliller yapar, beyin görüntülemesi tekniklerini kullanabilir yahut semptomların seyrini takip etti. Çalışmaya Tourette Sendromu tanısı almış ve semptomları olan 40 çocuk katıldı. İştirakçiler, farklı yaş kümelerinden ve semptom şiddeti farklılık gösteren çocuklardan oluştu. Çalışma, randomize denetimli bir deneme olarak yürütüldü.
Katılımcılar rastgele iki kümeye ayrılırken bir küme davranışsal terapi aldı, öteki küme standart tedavi aldı. Terapi mühleti 12 hafta sürdü ve her iki küme da muhakkak aralıklarla değerlendirildi.
Çalışma sonuçları, davranışsal terapinin Tourette Sendromu semptomlarını azaltmada tesirli olduğunu gösterdi.
Terapi alan küme, semptomların şiddetinde bariz bir azalma yaşadı ve tedavi sonrası takip periyotlarında de düzgünleşme gözlendi.
Tik bozukluğunun çoklukla tedavi gerektiren bir durum olduğunu tabir eden Anila Çelik, tedavi seçenekleri ortasında davranış terapisi, bilişsel davranışçı terapi, ilaçlar ve semptomları yönetmeye yardımcı olmak için destekleyici tedavilerin bulunduğunu kaydetti.