T24 Haber Merkezi
Karar yazarı İbrahim Kiras, Türkiye’nin Filistin’e çelik ihracatı açıklamasını köşesine taşıdı. Türkiye’nin gelen yansılardan evvel İsrail’in çelik gereksinimini yüzde 60’ını ihracat yoluyla karşılamasına değinen Kiras, “Resmi datalara nazaran İsrail’e çelik ihracatı sıfıra düşmüştü. Buna karşılık, bu kritik hammaddenin ‘Filistin’e” ihracatında görülmemiş bir rekor kırılarak artış oranı ‘yüzde otuzbin’ olmuştu! Bunun bir ‘dolaylı ticaret’ olduğunu anlamak için fazlaca zekaya gereksinim var mı sanki?” dedi.
“Bu durumda ya iktidarın kelam konusu ticareti denetlemeye ve durdurmaya gücünün yetmediğini düşünmek lazım ya da öteki bir yaklaşım içinde olduğunu varsaymak. Pekala, hangisi?” diyen Kiras’ın köşe yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Bugünlerde ‘Türkiye’ye saldıracak’ denilen İsrail ordusu çelik muhtaçlığının yüzde altmışını Türkiye’den sağlıyordu daha evvel. Sonra ‘ticaret yasağı” geldi, çelik ihracatının yeni adresi ‘İsrail işgali altındaki” Filistin oldu. Resmi bilgilere nazaran İsrail’e çelik ihracatı sıfıra düşmüştü. Buna karşılık, bu kritik hammaddenin ‘Filistin’e” ihracatında görülmemiş bir rekor kırılarak artış oranı ‘yüzde otuzbin’ olmuştu!
Bunun bir ‘dolaylı ticaret” olduğunu anlamak için fazlaca zekaya muhtaçlık var mı sanki? Altını çizerek tekrar söylüyorum, ‘Türkiye’ye saldıracak’ denilen İsrail ordusunun çelik muhtaçlığının karşılanmasından kelam ediyoruz burada.
Buradan bakınca inanılması sıkıntı sahiden. Bu durumda ya iktidarın kelam konusu ticareti denetlemeye ve durdurmaya gücünün yetmediğini düşünmek lazım ya da öteki bir yaklaşım içinde olduğunu varsaymak. Pekala, hangisi?
Bana sorarsanız, en başa dönüp Hamas’ın 7 Ekim saldırısını ne maksatla yapmış olduğunu düşünerek yanıt verebiliriz bu soruya. O günlerde bu sütunda şunları yazmıştım: Hamas’ın gerçekleştiği aksiyon Arap dünyasında hiç kimsenin güzeline gitmedi. Siviller de öldürüldü diye değil, tam da herkesin sıraya girip İsrail ile ortasını düzeltmeye çalıştığı bir devirde pişmiş aşa su kattı diye.
Zaten Hamas’ın da hedefi buydu herhalde. Arap ülkelerinin Filistin problemini paranteze alarak İsrail ile ilgi kurma eforlarına verilen bir karşılıktı bu.
Hamas’ın 7 Ekim saldırısı Ankara’da da pek beğenilen karşılanmadı. Hem gereksiz ve kendi içinde yanlış görüldüğü hem de Tel Aviv ile ilgilerin düzeltilmesi yolunda atılan önemli adımlara ziyan vermesinden kaygı edildiği için.
Belki bu yüzden Gazze’deki kanlı savaşın ilk haftalarında AK Parti oldukça sessiz kaldı. Birinci mitingleri muhalefet partileri düzenledi. Kamuoyundaki öfke hükümeti pek etkilememiş görünüyordu. Belirli ki ülkede yaşanan ekonomik ıstırapların üstesinden gelebilmek için gereksinim duyulan dış sermaye bu tavrın gösterilmesinde rol oynuyordu. O günlerde İsrail ile ortalarını düzeltmeye uğraşan Suudi Arabistan, BAE, Mısır üzere ülkelerle biz de aramızı düzeltmeye çalışıyorduk zira.
Bütün bunlar sebebiyle Netanyahu’ya fazla kızılmıyor, Batı dünyasına da bir şey söylenmiyordu bu birinci haftalarda. Fakat dünya kamuoyunda reaksiyonlar gittikçe büyürken Türkiye’deki hassas çevreler de seslerini yükseltmekteydi. Nihayet konu MHP lideri Bahçeli’nin ısrarlı çabasıyla iktidarın gündemine geldi. Toplumdaki hassasiyetlerin karşılıksız bırakılması siyaseten vahim bir yanlış olurdu esasen. Sonrası malum…
Dönemin ABD Başkanı Trump tarafından kotarılan ‘İbrahim Anlaşmaları’nın maksadıyla Türkiye’nin Arap Baharı sürecinde karşı cephelerde yer aldığı Körfez monarşileriyle barışma iradesi bir ortada değerlendirilemezse 7 Ekim sonrasının kodları kolay çözülemez.”